Sołomija Dobosz

Plast od zawsze był w moim życiu, jestem w organizacji od 5 roku życia i nie wyobrażam sobie mojego życia inaczej. Kiedy byłam młodsza, lubiłam wspólne projekty, szalone pomysły, smak zwycięstwa i spotkania z członkami Plastu z innych miast czy krajów. Obozy, gwieździste noce, śpiewanie przy ognisku, wschody słońca i wszystko to, co nazywamy magią harcerstwa. Ale najcenniejsi są ludzie, ludzie którzy inspirują, motywują i wspierają. Teraz jestem wychowawczynią, łączniczką i bulawną (koordynatorką) starszoharcerską w organizacji. Mam 10 uroczych dziewczynek, z którymi pracuję od 3 lat i staram się być dla nich przydatna, pomagać im i jednoczyć je, a one z kolei uczą mnie odpowiedzialności, kreatywności i bezinteresownej miłości.

Tomek Prochasko

Moi wychowawcy Kurka (Artem Dymyd) i Opir (Kostyk Honczar) wnieśli wkład w kształtowanie mojej osobowości. Równowaga, krytyczne myślenie, wzajemny szacunek, godność - to cechy, które moi opiekunowie przekazywali mi na różne sposoby. Swoją wdzięczność wyrażam poprzez pracę z własną grupą młodzieżową.  Poprzez pracę zespołową, wyzwania, gry i rozmowy chłopcy wzmacniają swoje umysły, ciała i charaktery. Moja rola w tym procesie polega na pomaganiu, prowadzeniu i wspieraniu. Plast dziękuje swojemu wychowawcy tworząc świadomych obywateli, którzy tworzą świadome społeczeństwo. To jest to, co widzę jako moją misję jako wychowawcy. Poza tym, jest to również świetna zabawa!

Nastia Slyusarenko

Harcerstwo z dziesięcioma "Zozulkami" to mój najprzyjemniejszy obowiązek, który daje mi szczególną energię i inspirację do pracy nad sobą. Staram się przekazać dziewczynkom moje najlepsze doświadczenia nie tylko z życia Plastu, ale i z jak największej ilości różnych dziedzin - nauki, podróży, pracy, sportu, wypoczynku. Moim credo wychowawczym jest przekazanie dziewczynom wszystkiego, co kiedyś otrzymałem od Plastu i drużyny Oleny Pchilki, dodając do tego wszystko, czego mi wtedy brakowało i co chciałbym poprawić. 

Volodymyr Yaroslavskyi

Dołączyłam do Plastu w wieku 16-17 lat, więc miałam zupełnie inne doświadczenia niż młodzież w wieku 11 czy 12 lat, a nawet od początku. Udział w obozie Szkoły Leśnej był dla mnie bardzo ważny, ponieważ zmienił moje rozumienie sposobu budowania obozu i ogólnie moje odczucie i wizję tego, jak powinien wyglądać prawdziwy obóz Plastu - teraz sprawia, że staram się robić to coraz lepiej. Zdecydowanie radzę każdemu, kto nie był na obozie młodzieżowym, pojechać na LS/SB - to niezapomniane przeżycie i wrażenie. I wskazane jest, aby pojechać tam jak najszybciej. 

Daryna Matskiv

Proces przejścia do starszych plastunów był dość płynny. Zawdzięczam to moim młodym dziewczynom, z którymi od ponad 5 lat obozujemy, podróżujemy, uczymy się, rozwijamy i po prostu cieszymy się z bycia razem. Dużą częścią mojego "Plastu po 18" jest środowisko, w którym dzielimy się zainteresowaniami i doświadczeniami i po prostu się rozwijamy. W 2021 roku, w ostatnią noc obozu, przejęłam obowiązki łączniczki, czyli głównego zarządcy  dla dziewcząt w wieku 11-18 lat. Razem z liderkami pielęgnujemy w drużynie siostrzeństwo i patriotyzm oraz tworzymy platformę do samorozwoju młodych kobiet i dziewcząt.

Maria Oleniuk

Moje harcerstwo zaczęło się od znanej piosenkarki Kvitki Tsysyk. Jako artystka muzyczna interesowałam się nią, chciałam wiedzieć więcej o jej twórczości i życiu. Wtedy właśnie odkryłam, że jest ona członkinią zespołu Plast! Potem zacząłem się bliżej przyglądać, co to za organizacja, jak mógłbym się tam przydać. Zachwycił mnie czar Plastu, ideały Plastu i to wszystko wydało mi się od razu jasne i bliskie. Miałem 21 lat, więc od razu wstąpiłem do USP(Ulad Starszych Plastunów), ukończyłem szkolenie i złożyłem przysięgę. Teraz zajmuję się instruktażem i organizacją poszczególnych imprez. Plast dał mi wiele wrażeń i możliwości, a dużą część mojego otoczenia stanowią członkowie Plastu. 

Matvii Dukh

Każde spotkanie i podróż to wyzwanie i zadanie. Umiejętności komunikacyjne, które nabyłem są bezcenne. Teraz mam grupę młodych chłopaków. Są młodsi, różni i tym ciekawi. Bo do każdego trzeba znaleźć podejście. Dzielimy się ciekawymi tematami do rozmowy, bo nie komunikujemy się tylko o zadaniach. Nie mam jednoznacznej odpowiedzi, dlaczego postanowiłam zostać wychowawcą. Być może jest to spowodowane przeszłością.  W okresie młodości miałem trzech wychowawców. Być może czułem, że powinienem oddać coś w zamian za to, czego nauczył mnie Plast.

Viktoriia Zaremba

Przez całą młodość bardzo chciałam dołączyć do grupy i myślałam, że dołączę w wieku 18 lat. Kiedy osiągnąłem pełnoletność, miałem pewne wahania (studia i praca), więc przez pierwsze kilka lat dołączyłem do Plastu tylko jako instruktor i byłem członkiem "Choty Krylatih" (drużyna starszych plastunów),

Uczenie członków Plastu latania na paralotniach na obozie. Teraz, gdy mam 20 lat, uświadomiłam sobie, że tak naprawdę mam wiele różnych doświadczeń i chcę się nimi dzielić. Postanowiłam więc w końcu spełnić swoje młodzieńcze marzenie i założyć grupę - jesteśmy razem już 2,5 roku, a te dziewczyny dają mi mnóstwo inspiracji. Nauczanie to największa przygoda w mojej harcerskiej karierze!

Sołomija Dobosz

Plast od zawsze był w moim życiu, jestem w organizacji od 5 roku życia i nie wyobrażam sobie mojego życia inaczej. Kiedy byłam młodsza, lubiłam wspólne projekty, szalone pomysły, smak zwycięstwa i spotkania z członkami Plastu z innych miast czy krajów. Obozy, gwieździste noce, śpiewanie przy ognisku, wschody słońca i wszystko to, co nazywamy magią harcerstwa. Ale najcenniejsi są ludzie, ludzie którzy inspirują, motywują i wspierają. Teraz jestem wychowawczynią, łączniczką i bulawną (koordynatorką) starszoharcerską w organizacji. Mam 10 uroczych dziewczynek, z którymi pracuję od 3 lat i staram się być dla nich przydatna, pomagać im i jednoczyć je, a one z kolei uczą mnie odpowiedzialności, kreatywności i bezinteresownej miłości.